Umro je Načelnik

"15.06.2010.godine Umro je Načelnik opštine Milanko Brkljač"
Istog dana održana je vanredna sjednica Skupštine opštine, izabran odbor za sahranu, te donešena Odluka o preuzimanju troškova sahrane.
Sahrana je obavljena 16.06.2010.
OPROŠTAJNO PISMO:
Tužni skupe,
Pripala mi je dužnost da se oprostim od gospodina Milanka Brkljača u ime Skupštine Opštine Petrovac Drinić, administrativne službe opštine Petrovac Drinić i građana Drinića. Znamo da ga je smrt zatekla kao prvog čovjeka opštine obavljajući dužnost Načelnika, ali isto tako svi znamo da je on bio mnogo više od pukog birokrate, da je bio stvaralac, istinski vođa i kreator pozitivnih trendova.
Milanko Brkljač je rođen 02.04.1950. godine od oca MIĆE i majke NEVENKE, rođene Banjac, kao drugi sin.
osnovnu školu završio je u Driniću i Bukovači. Nastavlja školovanje kroz Srednju šumarsku školu koju je završio u Drvaru, te Diplomira na Šumarskom fakultetu u Sarajevu 1974.godine i radni vijek započinje u SO-e Bos. Petrovac, a potom u tadašnjem ŠIP „Oštrelj" Bos. Petrovac na poslovima upravnika u Bjelajskim uvalama, pa preko šefa eksplatacije, inspektora i tehničkog direktora do direktora šumskog gazdinstava od formiranja preduzeća „Srpske Šume“ 1993. godine. U izbjeglištvu je radio u „Srpskim šumama" RS, a Marta 1996. godine vraća se u Drinić gdje radi na poslovima direktora Š.G."Oštrelj-Drinić". 12 godina bio je direktor ŠG „Oštrelj, Drinić“, koje je veoma uspješno vodio. Od novembra 2008.godine bio je načelnik opštine.
Bio je predan radnik, briljantan rukovodilac i nepokolebljiv borac, njegova deviza je bila „BOLJE JE IZGORJETI NEGO UVENUTI“.
Ratna nesreća njegovog naroda i porodična tragedija kroz gubitak brata Dragana ne pokolebljavaju ga , već mu daju snagu, volju i energiju, osjećaj da tuđu nesreću, tuđu patnju doživljava kao sopstvenu. Naš bol bio je i njegov, zato je ruku pomoći pružao svakom ko ju je zatražio i kome je bila potrebna.
Od njega smo učili kako se kaže „Žao mi je“ „Oprosti“ „Molim te“ „Hvala“, da čovjek ima pravo da gleda drugog odozgo jedino kad treba da mu pomogne da se uspravi.
Njegov rad nije ostao nezapažen, brojna su priznanja stizala od kojih treba izdvojiti orden Svetog Save drugog reda kojim ga je odlikovao Sveti Sinod SPC, te najviše priznanje Boračke organizacije RS.
Njegova familija, supruga Milka , te djeca Goga i Vlado mogu biti ponosni na njega, kao što je on bio ponosan na njih i unuka prvenca Vanju.
A mi svi mu dugujemo jedno veliko HVALA
I neka mu je laka crna zemlja !!!